ديروز مي مردند و فراموش مي شدند آرام آرام . امروز چه زود از يادها رفته ايم بي آنكه بميريم. ذره ذره محو میشد صورتش. تلخی روز دگر را جار زد. گوئیا فرهاد دل کوهی نداشت. تیشه اش را بر در دیوار زد. پرتو نورش به چشمانم رسید. یاد او ناگه درونم رخنه کرد. یا آنروزی که با لبخند خویش. این جوان ساده را دیوانه کرد. روز اول با تمام سادگی. گفت با من دوستت دارم بدان. عشق ما چون عالمی بی انتهاست. شور عشقی که نمیگردد بیان. یاد آن روزی که در چشمان باد. گیسوانت را رها کردی دمی. رقص زلفت دیدنی بود آنزمان.

ღღ کلبه ی آجی ها ღღ. ღ ღچقدر سخت است منتظر کسی باشی که هیچ وقت فکر امدن نیستღ ღ. غربت دیرینه ام را با تو قسمت می کنم. تا ابد با درد و رنج خویش خلوت می کنم. رفتی و با رفتنت کاخ دلم ویرانه شد. من در این ویرانه ها احساس غربت می کنم. بيا کلاغ پر بازي کنيم. روزاي بي تو بودن پر. فکر بي تو بودن پر. دوست داشتن کسي جز تو پر. عشق کسي جز تو توي سرم پر. پريدي رفتي رو بوم ديگري. يعني بوم ما اينقدر بده. هرجا ميري برو خدا به همراهت. گريه ميكنم برا تو براي خودم براي تموم اونايي كه.