کافه محلی است برای جمع شدن وسرچشمه آغاز زایش هرچشمه است. اتوبوس ساکت است مسافران خوابند و من هم خواب و صحنه بالای. حقم است تا خرخره توی کثافت وول بخورم. به موبایل و کوفت و زهرمار فحش بدهم. حقم است بازگردم به نقطه ی صفر بی اعتمادی به مردها. حفم است بترسم از زنان وسوسه گر و بی اعتماد شوم. یک زبان و دو گوش.

من دست تک تک خواننده ها را می بوسم. من و همسر هم عاشق خودش هستیم. این مدت بین من و همسر هم اتفاقات زیادی رخ داد . بارها با هم آشتی کردیم. قول دادیم که همدیگر را نیازاریم.

باد با برگ درختان میعادی دارد. در شب کوچک من دلهره ی ویرانیست. من به نومیدی خود معتادم. پشت این پنجره شب دارد می لرزد. باز می ماند از چرخش. پشت این پنجره یک نامعلوم. و لبانت را چون حسی گرم از هستی. به نوازش لبهای عاشق من بسپار. باد ما را با خود خواهد برد. باد ما را با خود خواهد برد.

اوووم حدود بیست روزه! حقیقتش وقت بود حرف بود اما حوصله نبود. اول که دو هفته قبل اینجا نمایشگاه کتاب بود و من این بار کلا قصد نداشتم برم و اما دیگه طوری پیش اومد که دو بار رفتم. چهارشنبه ش امتحان نوروآناتومی داشتیم با استادی بس محترم و سوالاتی بس مزخرف! چقد شرایطشو داشتی حق .

اینجا از همه چیز حرف میزنم. نه تو می مانی نه اندوه. و نه هیچ یک از مردم این آبادی. به حباب نگران لب یک رود قسم. و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت. آن چنان که فقط خاطره ای خواهد ماند. به تن لحظه ی خود جامه اندوه مپوشان. نوشته شده در تاریخ جمعه 24 آبان 1392 توسط فاطمه نظرات. هر چه از زیبایی های این بخش بگم کم گفتم شیفت ظهر بودیم . بچه هایی که بستری بودن ع.