روزهای فیلتر نشده یک دختر. اما من اورا عاشقانه دوست می داشتم. این نوشته ها محرمانه نیست. زنی در آستانه فروپاشی ذهنی. یاداشت های یک پزشک سابقا عمومی. روایت های ناتمام یک انسان معمولی! آخرین نسخه یک مرد. هرچه دل تنگت می خواهد بگو. یک مترسک با کوله باری حرف نگفته. حرف هایی که به سختی کلمه می شوند. من نمی تونم بی تو بودن رو تحمل کنم. می دونم که می دونی.

کاش هیچ روزی به هیچ کسی نگفته بودم دوستت دارم . اونقدر نگفتم و ننوشته ام که خودم یادم رفته یک زمانی همین وبلاگ نویسی شده بود دغدغه روزهای من. میخوام یبار دیگه به رسم قدیما از حالم بگم . این روزا بیشتر اوقات من در گرفتن گواهینامه کوفتی . این اتفاقی نیست ! چقدر باورش سخته ها ! .

Az entehaye nisti ta nabze hasti . نوشته شده در یکشنبه هجدهم مهر ۱۳۸۹ساعت توسط.

هوا بس ناجوانمردانه گرم است. دست و پاهام یخ کرده بود. دوستم آلمان زندگی میکنه میگه اینجا هوا 33 درجه ست ما داریم هلاک میشیم . ای خدا ما هم هوای 33 درجه میخوایم قول میدیدم کولرها و پکیج ها رو خاموش کنیم. تازه به این گرما اضافه کنیم روزه داری را. در نقطه صفر مرزی دل من و دل تو.

یک نفس زندگی به سبک تازه. خدایا به امید تو بودن را تمرین میکنم. این فیل دکتر پارک که شبکه دو نشون میده! یه اوتیسم که تونسته پزشک جراح بشه و الان رزیدنت یه بیمارستانه! حضور اون توی بیمارستان دقیقا شبیه حضور من توی مجموعه خودمونه! چون همون قدر خام و نا پخته رفتار کردم در بدو ورود با این تفاوت که اون حامیان خوبی هم داره و من تنهام! و به همین دلیل مشتاقانه دنبالش می کنم ببینم سرنوشتش چیی میشه دارم همزمان با اون یادمیگیرم که اشتباه ممکنه! چطور میشه جلوش رو گرفت! چطور میشه رفتار کرد که له نشد! تاريخ دوشنبه نوز.

من که خواب ندارم اما خیالم تخت است. آنجا که می لنگد را نه! نوشته شده توسط هلن. قصه اصحاب کهف دروغی بیش نبود. خدایا تو که با یک سکه ژنجاه تومنی 70 بلا رو دور میکنی. حواسم را پرت می کنم. یه لیوان خالی گذاشته می گه نیمه ی پر لیوان رو ببین! نوشته شده توسط هلن.

از درد پریودهای مغزی در امانی. چه سخت می گذره این روزها. پاییز و هوای دل انگیز و این احساس رخوت انگیز.

حال دل حوصله بند نداشت. همه ی دنیا منهای تو. زندگی دوگانه ی یک دلقک. هیساین نوشته ها محرمانه نیست. مگر دیوانه خواهم شد در این سودا که شب تا روز. سخن با ماه میگویم پری در خواب می جویم. گاهي آرزو مي كنم اي كاش دلي نبود تا تنگ شود. تا بشكند! من ب فصل فصل این دنیای بی تو حساسم.

دوست جان هم مثل مامانمان خیلی راست میگوید ها . این ادا اطوارها را نداشتند رفتند. با همین یکی دوست جانی که مانده رفتیم ییلاق. و قلدر بودی و از این حرفا. اصلا باید مثل اون ادم اهنیه تو اون.