راهی به رهایی نیست وقتی همه دیواریم. تغییرات بلاگفا رو عرض میکنم. تغییرات رفتار مخاطبای بلاگ رو عرض میکنم. هیچ وقت نتونستم بی تفاوت باشم به تعداد کامنتای وبلاگم. وقتی آمارگیر نصبیدم فهمیدم خیلیا میان و میرن ولی دریغ از یه سلام! آدم حس میکنه داره با دیوار حرف میزنه. یا باید یکی پر از چاپلوسی باشه یا حرفای بی ادبی بزنه یا یه مشت چاخان تحویلمون بده تا طرفدارش بشیم و هواشو داشته باشیم. رک و راست بگم دروغگو پروریم.

من عاشق چشمام هستم نه به خاطر این که قشنگ باشن یا برق خاصی داشته باشن یا چیزای دیگه! فقط به خاطر این که نمیتونن دروغ بگن و فیلم بازی کنن.

ما را به جبر هم که شده سر به زیر کن خیری ندیده ایم از این اختیارها. به وسعت ندیدن نگاهت دلتنگم. قانون تو تنهایی من است و تنهایی من قانون عشق. عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست. چه ارمغان نجیبی و چه سرنوشت تلخ و غریبی! که هر بار ستاره های زندگیت را با دستهای خود راهی آسمان پر ستاره کنی. من زندگی را بی این شور. این روزها مردم همه مرده اند. چون کسی را نمی یابند. اینجا دنیای من است بی اجازه. آمده ای باید قوانین را.

برای ثانیه ای با من باش. من به دست های بی قرار تو قول میدهم. ریشه های ما به آب. شاخه های ما به آفتاب می رسد. به کلبه احساس من خوش اومدی. مرجع تخصصی موسیقی الکترونیک و موسیقی بیکلام. یه نون خشک و چایی یه کرسی خیالی. تقدیم به سحرگاه زندگی سحر. رسپینا به قشنگی یک پاییز.