به دنيا آورده است . به كسي كه تو را. هنوز كودك مرده اش را. بر فراز دره ای بی طاقت. ایستاده بر مزار خواب و خاطره. و تار موی هیچ زنی. و بر فراز آن دره بی طاقت. مرا به درون خود ببر. تا قرنها به طول انجامد. در تن دریای جنوب! ای زیباترین ترس جهان. گلوی این ساعت شنی را. در کفشهایم فرو می روم. یکی گونه ات را بوسیده است.

لحظه هایی که روی شانه ی تو مثل ابر بهار می بارم. وقتی از فرط خستگی خوابی بوسه بر چشمهات بگذارم. تا سحر پا به پای رویاها با دلی بی قرار بیدارم. توی فالم نوشته می آیی! حالا که روزگار ب.

روز های زندگی من و پسرم. دیروز یک روز مانده به اربعین حسینی . چهلمین روز در گذشت تنها عموم رو دور هم جمع شدیم . جایگاه ابدی چهار برادر رو دیدم و مادری سیده که احتمالا با نزدیک شدن چهار فرزندپسرش . عمه ی سالخورده ام که به نظرم انگار آب شده بود . انگار کوچک شده بود دیروز . و باز هم نا باوری این فراق . و اینکه تا همین چند ماه پیش با عموم صبحها پیاده روی میکردم و . اصلا انگار به خودم میبالیدم مردی که کنارمه از جنس و رگ و خون و پوست پدرمه . خدایا تو را سپاس که هستم. خدایا تو را سپاس .