این نوشته ها اسمش نقد نیست. خاطرات یک گیشا آرتور گلدن. چهارشنبه 21 مردادماه سال 1394. از زمانی که دختربچه کوچکی بود و در کلبه پدر پیر و ماهیگیرش به همراه خواهر و مادر بیمارش زندگی میکرد. از آن بعدازظهری میگوید که بهترین و بدترین روز زندگیش بود. از دیداری که او را در مسیری قرار داد که در انتهایش بنشیند و برای ما داستان زندگیش را بازگو کند. اول اینکه یادداشت پشت کتاب فاجعه است. یک فاجعه داستانی! وقتی کتاب را به پ.

یادداشت های نویسنده ای که هرگز نویسنده نشد. اندر حکایت ملاقات حقیر با جناب خر و دعوت من از ایشان به آدم شدن و استدلال و راضی بودن ایشان به خر بودن و شرمنده شدن حقیر وآرزوی من که. ای کاش که قانون خریت جاری بشود به هر ولایت. روزی به رهی مرا گذر بود. خوابیده به ره جناب خر بود. از خر تو نگو که چون گهر بود. چون صاحب دانش و هنر بود. گفتم که جناب در چه حالی. فرمود که وضع باشد عالی. گفتم که بیا خری رها کن. آدم شو و بعد از این صفاکن. گفتا که برو مرا رها کن. زخم تن خویش را دوا کن.

پی در پی پرسش و پرسش اما بی پاسخ . نجواهای گیج کننده مغز که مانند زالو چسبیده اند به رگ احساست . نعره های کر کننده - زندگی زیباست. را شنیدن و لبخند تمسخر بار زدن! تمسخر بار از این. جهت که تنها تفاله باقی مانده از این تغزل های متعفن تکرار رنج وماندگاری تمدنهای مضحک. و مرگ پایان این توهم است .

شیک بودن آری جلف بودن هرگز. رفتن ها ی یلدای نازنین. یاد آن روزها بخیر نیلوفر. اس ام اس عاشقانه جدید. اس ام اس جدید و خنده دار. و عشق زاده می شود. به معصومیت زائویی کم جان.

من مهربانی آدم ها را چند ساعت بعد از دور شدن از آن ها می فهمم.

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید. صبح ها پارک خلوت است. آبپاش ها روشن اند انگار در هر دور پشت سرت آب می پاشند تا زودتر برگردی! عنوان از شیخ بهایی ست. حالا که لیلا زنگ زد که آرتین پاهایش را تکان د.

گاهی به جای سوم شخص ترجیح دادم اول شخص حرف بزنه. گاهی بخشی از واقعیت با تخیل همراه شده. گاهی دو واقعیت جداگانه با هم پیوند خورده. گاهی چیزی نوشتم که چیز دیگری خوانده شده. اینها همه روی همحوض نقاشی من رو تشکیل می ده. من از دنیای عروسک ها می ایم. چند پارگراف از داستان من. دو سالانه های هنرهای تجسمی. ما فقط با هنرمندان صاحب نام کار می کنیم.