فاتحه ای چو آمدی بر سر خسته ای بخوان. آرزوهایی که در من کشته شد. با عرض شرمندگی از همه ی دوستان. دنیای این روزهای من در کانادا. یک ماما با چکمه های سفید. جهانی به وسعت یک قلب. از لابلای دفترچه ی ایام.

یک ماما با چکمه های سفید. ده روز باقی مانده از اولین ماه از آخرین فصل سال را یک به یک چوب خط زدم که باورم شود دارند بالاخره تمام می شوند. نمی دانم روزهای بعد چگونه خواهند بود مثلا سخت تر یا اما تو قول داده ای که پس از هر سختی آسانی است. پس منتظر آن روز می مانم. بیست و نه دی ماه هزار و سیصد نود و پنج.

بهشت من در آغوش کشیدن توست قند عسلم. بهار همیشه زیباست ولی بهار 92 زیباترین بهار زندگی ما بود چون که گل بهارمون دل از فرشته ها ک ند و چشمای نازو مشکیشو به این دنیا باز کرد تا شادی و عشق خونمونو چندیدن برابر کنه. تنها چیزی که از فردا میدانم اینست که خدا قبل از خورشید بیدارست از او میخواهم که قبل از همه در کنار تو باشد و راه را برایت هموار کند.

خدایا خودت همیشه پشت و پناه فرشتمون باش. من مامان فریده هستم متولد اردیبهشت 65. چند سال پیش خدا فرشته ای رو آورد تو دلم ولی بعد به صلاح خودش اونو از دلم گرفت. تصمیم گرفتم اینجارو برا اون بنویسم که وقتی بزرگ شد بخونه و بدونه که چقد برا منو بابایی باارزشه. بخاطر این عیدی همیشه شکرگذار خدا هستیم.