وبلاگستان چه برو بیایی داشت. چقدر ذوق داشتیم که هر روز بیایم و از روی ریدر وبلاگهای بروز شده رو دنبال کنیم. غافل از اینکه موبایل های هوشمند از راه میرسند و شبکه های اجتماعی اونقدر فراگیر میشه که دیگه یادمون میره یه زمانی وبلاگی داشتیم و کلی باهاش حال میکردیم و دفترچه خاطرات مون بود! چه دوستای خوبی رو تو همین دنیای مجازی پیدا کردم .

عاشقانه های من و مستر نفس. من خدا رو هر شب این ثانیه ها به تماشای تو دعوت میکنم. بعد از چیزی حدود ۷ روز مریضی من بالاخره برگشتم. دچار یکی از اون ویروسهای سرتق گوارشی شدم که هنوز اثارشو توو بدنم حس میکنم. سرگیجه ای که دست از سرم برنداشته و هرازگاهی برمیگرده. تمام این مدت دلنگرانی من آدرین بود که مبادا از من سرایت کرده باشه بهش. جز یکی دو روز که شکمش شل کار کرد بقیه روزا اوکی بود خدا رو شکر. ادرین تازگیاآژیر ماشین پلیس درمیاره.