اشعار سروده شده یک بازنشسته آموزش و پرورش. بند دل واکن که دل دیوانه است. خاک درگاه در میخانه است. مستان را شمع محفل دل بود. سوختن گر نیست دل را گل بود. دل را نیست زمان و. لیک اندر سینه ها منزل بود. روزی برحسب اتفاق الاغ درچاهی متروکه افتاد. نتوانست الاغ را از چاه بیرون آورد. برای اینکه الاغ زیاد زجر نکشد. همه اهالی روستا سعی کردند . ۱-اینکه بگذاریم مارازنده به گورکنند.

بر روی تپه در دامنه و پای کوهی است که آفتاب پشت آن کوه غروب می کند. از سه طرف منتهی به دره هایی می شود که صدای خروش آب با برخورد به صخره ها. دل و جان هر بیننده ای را به وجد می آورد اما این زیبایی در سن من چند سال بیشتر طول نکشید و حادثه ایی که بعدا مفصل به آن خواهم پرداخت موجب خشک شدن بیشتر چشمه سارها و رودخانه ها شد و به طبع آن. طبیعت سر سبز روستا به بیابانی خشک و لم یزرع مبدل گردید . شهر همسایه شمال شرقی پاکده جیرنده. پس از گذشت چندین سال از مرگش فراموش.