به نسیمی بیاندیش که گیسوانت را چون ساقه های طلایی گندم به بازی خواهد گرفت. باز خیلی وقته نیومدم بنویسم در حالیکه خیلی اتفاقهای جورواجور افتاده. از بیماری بابام که هممون رو ترسوند تا ماجراهای مدرسه ی گل پسر و چش سیاه. از مهمونی هایی که این دو سه هفته ی اخیر دادیم تا شال گردنی که برای بابام بافتم.

نوشته های دایناسوری را میخوانید که دوست دارد آدم شود. راستش چاقو به استخوان رسید و صبرم که نه دلم لبریز شد. پ ست های حال خوب کن. فاصله عمل تا شعار! انسان های شبیه به هم. چاقو به استخوان رسیده های بلاگفا. دیوانگی هم عالمی دارد! داستان یک روانی خوشبخت. وقتی در متن خیابان سقوط می شوی. نامههایم برای معشوقی در ماه.

تنها به اندازه دو نیم دایره. نامه حق دارد روی پیاده رو ها لی لی برود. خواب هایی که نمی شود نوشت. بچه های سه شنبه های نقد هم در این آدرس نگاه هایشان را هم چنان به اشتراک می گذارند و خوشحال می شوند و استقبال می کنند از همراهی شما. آدرس سایر دوستان بلاگفایی را هم لینک خواهم کرد تا اگر گمشده ای دارید امید که پیدا شود! همچنان روی خط داغ استوا میزبان گرمای نگاه شما هستم.