گفتا تو از کجایی که آشفته مینمایی گفتم منم غریبی از شهر آشنایی. نمی دانم این روزها از ساعتی مانده به شروع یک روز دیگر ,آغازی دیگر و شروع یک من تازه , پر می شوم از دلشوره . انگار همه تشویش های سال های گذشته یک باره در قلبم غوغا می کنند . آفتاب کم سوتر , آواز گنجشکان کم هیاهوتر , و من دچار تردید می شوم . شاید طبیعی ,شاید کمی اغراق آمیز و شاید دچار وسواس شده ام . آمدن - ماندن و رفتن.

چقدر خوبه که انسان از نسیان می یاد. پنجشنبه است امروز غروب رفته بودیم سر مزار. خدا رو شکر من تا حالا هیچ عزیز نزدیکی رو از دست نداده بودم که بخوام پایه ی سرخاک رفتن باشم و نزدیک ترین افرادی که در اطرافم فوت کردن زندایی و شوهر عمه ام بودن. دنیای جدیدیه و به قول همسر منصوره یه فصل و دفتر جدید تو زندگی مون باز شده.

آمدن بعضی ادمها فقط عمق تنهایی رو بیشتر میکنه. هوپا جان من دارو رو مارک روشه میگرفتم وچون تحریم بودیم هم سوییسشو گرفتم و هم هندی رو. بیمه بسیار خوب پوشش داد و بغیر از یکبار که حدود دو میلیون خریدم بقیه رو زیر ۷۰۰هزارتومن خریدم. بعد شیمی درمانی وزن خیلی سریع بالا میره وچون این دارو هم به نسبت وزن تغییر میکنه بهتره مراقب وزن همباشید ارزوی سلامت دارم. اقای خواستگار چند روزی هست که کاملا سایلنت هستن. عجیبه با اینکه این پسر همه استاند.