کلی زحمت مان را کشید. از خودمان برای خودمان دلسوزتر بود. که رنج های ما برایش سخت بود . خودش را برای هدایت ما به آب و آتش میزد. آنقدر توی راه هدایت مان سختی کشید که هیچ پیامبری نکشید. هيچ پیامبری مثل من اذیت نشد.

به معنی اسمایی که واسه وبلاگاش انتخاب کرده بود فکر میکنم.

دردهای خود را مثل کفشهای پاشنه بلند می پوشند! مهم نیست چقدر اذیت می شوند. شما فقط زیبایی آنها را می توانید ببینید. کودکی ها شاد و خندان باز گرد. باز گرد ای خاطرات کودکی. بر سوار اسب های چوبکی. درسهای سال اول ساده بود. آب را بابا به سارا داده بود. درس پند آموز روباه و خروس. روبه مکار و دزد و چاپلوس. فیل نادانی برایش موش بود. با وجود سوز و سرمای شدید. تا درون نیمکت جا می شدیم.

م مثل ما مي توانيم! روزنوشت هاي يك مادر شاغل. دیشب حالمون گرفته شده بود بابت اینکه فردا وعده داده بودیم و نمی تونستیم با خانواده زورو بریم فشم. امروز روز فروغ گلی هم بود که کلی بازی کرد و ادا اطوار از خود بدر کرد. هرچند دوست می داشتم که از فرصت کمال استفاده رو می بردیم و با زورو دو تایی یه سینما هم می رفتیم. ولی خونه موندن هم از خوشی امروز کم نکرد.