چقدر حس خوب بود برای نوشتن . چقدر ولی وبلاگ نداشتم بنویسم . خیلی دلم سوخت برای وبلاگم . خیلی لجم گرفت از این بلاگفای بی درو پیکر خونه خراب کن . حقش بود یه کمپین علیه ش راه می انداختم . که آقا خانم جایی که امنتیت نداره ننویسید . چایی که یک شبه چند سال نوشته هات رو با خاک یکسان میکنه تحریم کنید . و از این حرفا . برخورد نزدیک از نوعی دیگر.

هرگز کسی اينگونه فجيع به کشتن خود برنخاست که من به زندهگی نشستم ! و عجیبه که هنوز هم گاهی به آدم هایی فکر می کنم که اینجا بهم داد. فقط یک دم حس می کنی که در این دنیا تنهایی. و برای همیشه تنها باقی خواهی ماند . کم کم تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست. و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت. اینکه عشق تکیه کردن نیست. و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند.

این اواخر به یکی از دوستان گرمابه و گلستانم قول دادم طرح یک نمایشنامه را برایش آماده بکنم . این بار می خواهم سر قولم بمانم . البته دارد به انتهای دیوان حافظ می رسد اما همین را هم از دست ندهید. هر کس از بین فیلم های اسکاری امسال جاذبه را ندیده چیزی از دست نداده اما بد نیست موسیقی آن را بشنوید.

Thursday, February 26, 2009. I have not camera, anymore! Since 18 feb. Saturday, February 7, 2009. Sunday, December 21, 2008. All ordinary things, We have to do, after orgasm. Wednesday, December 17, 2008.