روز سه شنبه به محض اینکه از مدرسه اومدم با مامان جون رفتیم بیمارستان کسری همون بیمارستانی که خودم بدنیا اومد برای دیدن داداشی خیلی هیجان زده بودم اما عمو دربان نامهربون اجازه نمی داد من برم داداشی رو ببینم اینقدر بابا و دایی مجید باهاش صحبت کردند اما اجازه نمی دادند تا اینکه من رو با یک آسانسور دیگه که مخصوص پرسنل بود یواشکی بردند پیش مامان و داداشی.

من دیگه بزرگ شدم! دوست دارم وبلاگم اسم بهتری داشته باشه! برای همین از این به بعد به آدرس جدید بیایید لطفا! کم کم اسباب کشی می کنیم می ریم اونور. این هم آدرس جدید من. بیر گون الله دان کایو.

پارمیدا دختر نازنینم در یه بعد از ظهر تابستانی چشمای قشنگش رو به این دنیا باز کرد. و زندگی من و بابایی اش رو پر از قشنگی و عشق کرد. محل تولد بیمارستان مصطفی خمینی تهران. خاطرات النا و مامان بابا.

263901000روز گذشت از اولین لمس تو. و اما توانایی هاش در پایان ای.