هر روز و هر روز هر چند ساعت یکبار. و همان هر چند ساعت یکبار سر زدهام که ببینم کسی کامنتی ننوشته است. اینبار لطف خدا بود که فقط یکسال از آرشیو نوشتههایم نابود شد. کنار آتش کوچکی که با سایههای روی دیوار فیلسوف شوم.

ن و القلم وما یسطرون . همه طرف غیر از رو به رو. یک وبلاگ هم درباره الکترونیک! يادداشتهايي براي مخاطب احتمالي. طنزهای دکتر برزو بیطرف! شعر های اميد مهدی نژاد.

یاد تابستون های همه سال ها افتادم. اما دیگه امشب دووم نیاوردم و اومدم و دا.

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم. بعد تو هر هر بزنی زیر خنده. هالا اگه اون معلم ادبیات هنیف افخمی باشه. این جا ایرانه ینی اگه آرزویی داری له می کنن. این جا ایرانه ینی اگه تلاشی می کنی منتزر نتیجه نباش.

رنگهای کشورم به جان هم افتاده اند.