من سکوت خویش را گم کرده ام. لاجرم در این هیاهو گم شدم. من که خود افسانه می پرداختم. ای سکوت ای مادر فریاد ها. ساز جانم از تو پر آوازه بود. چون شراب کهنه شعرم تازه بود. در پناهت برگ و بار من شکفت. تو مرا بردی به شهر یاد ها. من ندیدم خوشتر از جادوی تو. ای سکوت ای مادر فریاد ها. گم شدم در این هیاهو گم شدم. تو کجایی تا بگیری داد من. گر سکوت خویش را می داشتم. زندگی پر بود از فریاد من فریدون مشیری.

ღ ღ دفترچه خاطرات دل ღ ღ. زندگی سخت تر از چیزیه که فکرش و میکردیم. روز بابا ها و آقا ها هم مبارک. راهی نیست جز صبر . خب حق دارن آدم وقتی یه دلیل برای زندگی بیرون از دنیای موبایل و اینترنت داره خوش به حالشه و کمتر تو این.

پایان من تنهای تنها . امروز پایان همه ی تنهاییه منه . و البته شروع خیلی چیزای دیگه . کناره کسی که دوسش دارم . دلم واس این وبلاگمو و روزای گذشته تنگ میشه . امروز هم سالگردشه هم تولدش . نه! چه زود یادمون میره ما . چه زود فراموش میکنیم همه چیو .

به اندازه نوشیدن یک فنجون قهوه با ما باش. اگر او وقت آن را داشته باشد که با من حرف بزند چه محشری می شود. و در حالی که لبخندی حاکی ازشادی به لب داشت با فرزندش خداحافظی کرد. حدود نیم ساعت بعد مادرش با عصبانیت به خانه برگشت.