م رور می کنم خاط راتمان. یادت نمیتوام که نهم بر یال باد. این اسب سرکش خاطره ات رام نمیشود. درست مثل رعد و برق. که تا بخواهی از زیباییش لذت ببری. درها و پنجرهها را بستهام ولی.

نگاه کن تو هیچگاه پیش نرفتی تو فرو رفتی. در آغوش خودم هستم . من خودم را در آغوش گرفته ام! نه چندان با لطافت . نه چندان با محبت . وفادار ! پس تنها ادامه میدهم,. در زیر باران حتا به درخواست چتر هم. با دست هایی که دیگر دلخوش به النگو هایی نیست. که زرق و برقش شخصیتم باشد. درد آور است من آزاد نباشم که تو به گناه نیفتی.

چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم. دوشنبه 20 دیماه سال 1389. خانوم یه لحظه تشریف بیارید. اوهو اوهو اوهو دوباره من سرما خوردم. تصمیم میگیرم بحث سرفه و سرماخوردگی رو عوض کنم. همه مدیرای این مجموعه رو بذارن رو هم یه نصف سحر نمیشه. خانوم یه دستور بده شلغم بگیرن یه ذره بپزن. چشم امر دیگه ای نیست.

تو نذاشتی بفهمم نداشتن دوست یعنی چی . نمیدونم چی شد که به اینجا رسیدم ولی دیگه نمیکشم.