قلمم آبستن هزار شعر بی مخاطب است. شهریوری که ته کشید ! سه سال از آغاز تنها با من گذشت . جایی که اینجا نیست! یک مثقال حرف خوب! و به پایانم برس. آنهایی که شبیه تواند ! خدا بخندد بخاطر ما . هراس بی تو ماندنم ادامه دارد . بی تو! کاش می شد از تو با تو حرف زد . و خدايي كه در اين نزديكيست . باران یعنی تو برمی گردی . بی راهه هم راهیست .

سينه خيز به سمت 94! از روز آخر سال متنفرم,بارون امروز صب ولى دلخوشم کرد به پايان 93 پر خاطره و آغاز 94. قشنگ سينه خيز و نفس نفس زنان دارم 93 رو تموم ميکنم. انقدر ياد گرفتم تو اين سال,انقدر ياد گرفتم که به حق ميتونم بگم سوختم و از پختگى گذشت. با اين حال به لطف خدا هنوز زنده ام و همين خوبه. خداحافظ 93 ,سال سکوت طولاتى و کم نوشتار من در اينجا,تو باعث شدى بفهمم اگر من نباشم هر جا ,هرجا, پس دنياي اطرافم معنى نداره ,مثل سوت و کور بودن بيش از حد اينجا و احتمالا از دست دادن دوستانى که روزى بسيار عزيز بودن.