برام تصمیم سخت تر شد. تو رو با چشم تر دیدم. من این بارو نمی تونم. از این تصمیم می ترسم. جز این راهی نمی دونم. من این اجبارو می فهمم. باید بری از این خونه. برو درد منو کم کن. نزار از این سخت تر شه. یه بار دیگه درکم کن. توام آهسته ترکم کن . بازم ميشنوم تيك تيك ساعتو . بازم كاغذ و نامه و پاكتو .

آن چه از دل برآید . می تواند ترانه باشد . و یا حتی یک واژه. به تو مدیونم از ازل واژه. با تو من غنچه شکفته شدم. از دل آرزو برآمدم و. بر لب ای کاش های گفته شدم. انجمن ترانه سرایان جوان و گمنام ایران. یه جفت پا و یه جاده. رهاتر از پرنده شایا تجلی. دنگ و فنگ - محمدحسین ولائی. بالهایم را برای پرواز آفریدی و من فقط پاهایم را دیدم و راه رفتم . افق دیدم وسعت یافته است . پرواز را تجربه خواهم کرد . بهترین بهانه برای شروعی دوباره .

شعر از نگاه سرد زن افتاد. در آیه ی نا نوشته آیت هستیم. عمری که گذشت وبی شکایت هستیم. تاریخ پر از زخم چروکیده ی ماست. ما زن به توان بی نهایت هستیم. در خاک خدا مهره ی تزویر شدیم. سردر گم و بازیچه ی تقدیر شدیم. ما مشت زمین خورده ی شیطان هستیم. با میوه ی ممنوعه زمین. ما نطفه ی درد اولین زن هستیم. زاییده ی ننگ غم ترین زن هستیم. از سوره ی تسخیر نساء فهمیدیم. در قصه ی غمگین زمین زن هستیم. کز کرده کنار تختخوابش یک زن. پرسیدن درد بی جوابش یک زن. با رقت شهوتی هم آغوش شده.