می نویسم یادگاری تا بماند روزگاری,گرنبودم روزگاری این بماند یادگاری. اوه من از مرداد اینجا نیومده بووووووووووووووودم. احتمالا دیگ بازدید کننده هم نداشته باشم. حالا زیاد مهم نیستش . کاش میشد میومدمو تک تک اتفاقای که این مدته واسم افتاده رو مینوووشتم. دوشنبه 4 اسفندماه سال 1393. مامانم کنارم داره اینور و انور میشه تا خوابش ببره از بس پرخوری کرده نفسش بالا نمیاد. کسی نیست بگه مادر من سختته چرا روزه میگیری! مامانم خیلی مظلومه خیلی. تو حال صدا تخمه شکوندن داداشم میاد.

دوشنبه هفته بعدی نوبت دکتر دارم و شنبه هفته ی ایندش معاینه لگن. واسه دیدنه دختر خوشکلم لحظه شماری میکنم. هنوزم من و همسری باورمون نمیشه داریم پدر و مادر میشیم. سیسمونی را روز یازده رجب چیدیم. همه منتظر امدنه نی نی هستن. البته خانواده همسری هم مشتاقن ولی به خاطر بیماری و ضعف پدرشوهرم یکم پکر شدن که انشالله زود زود سلامتیشونو پس بگیرن. مادر همسری زنگیده بودن به هم.

برای تو که زنگ تفریحی برای خستگی ام. ليلايي ترين دست خط مجنون. بهترین ها برای شاهرخ استخری. وقتی میگن شب خوش ینی نذار با این حالم بخوابم . نميبخشم كساني را كه هرچه خواستند.