ما بر روی زمینی ایستاده ایم. كه هر روز خودش را دور می زند. شعر باز هم از خانم مرجان مهدوی بود از كتاب حوا سرد است. وقتی می دونی شارژ موبایلت داره تموم میشه واسه چی واسه برداشتن شارژر تنبلی می كنی كه توی گل فرو بری. و تو عجب پروردگار مهربونی هستی كه با همه ی این حرفا بازم می تونی پاكمون كنی همونطوری كه فرستادیمون به این دنیا. می تواند یک ملکه باشد.

و تنها برای تو مینویسم که جزئی از وجودمی. پیراهن عزای تو جوشن کبیر ماست. هرکس بر این لباس عزا طعنه میزند. فردا برای یک نخ آن هم اسیر ماست. جانم فدای پیرهن وصله وصله اش. آن کشته فتاده به هامون امیر ماست. آن یک جفت چشم که به راه تو رفتند. کنار قرمزی پیراهن جوانی ام. راهی نیست و باز خواهید گشت. ونه شاهنامه ام سروده شد. گرگها خوب بدانند دراین ایل غریب.

همه چی از دنیای گل بانویی. دلتنگ رنگ چشمان تو هستم. روز نوشته های گل بانویی. دل نوشته های گل بانویی. کتاب خونی های گل بانویی. زندگی خانوم و آقای هویج. سحر خانومی و نبات خان. نوشته های دختری که همه فکر میکنن بزرگ شده اما .