به تارنمای محمد آقایی خوش آمدید. و م ن أ ع ر ض ع ن ذ ک ر ی ف إ ن ل ه م ع یش ة ض نک ا و ن ح ش ر ه ی و م ال ق ی ام ة أ ع م ى. چقدر زود آدم ها رنگ عوض میکنند. وقتی به چندسال گذشته نگاه میکنم میبینم زمانی که به قول معروف ترفیع گرفتم و یه پست دهن پر کن گرفتم دو دسته آدم دورم جمع شدند.

هر آنچه که در این وبلاگ میخوانید صرفا یک قصه هست و اسامی افراد فرضی میباشد. یک ماما با چکمه های سفید. از هر دری سخن - مهستی. تمام پسرکان غم زده من. شاید خیلی ها علت را بخوان بدونن.

عاقبت یک عکس سلفی در بقیع خواهم گرفت. زیر آن با افتخار این جمله را خواهم نوشت. من همین الان یهویی حریم مجتبی. داخل صحن بزرگ قاسم ابن المجتبی. پی نوشتی میزنم این جمله را حک میکنم. نام زیبای تو را با عشق هشتگ میکنم. نوکرت در حرمت شور و نوایی دارد. به به ایوان حسن عجب صفایی دارد. تبریک ولادت امام حسن علیه السلام.

یه سری گفتنیا که باید گفته شه. موهای بلوند و یک کیف خوشگل زرد رنگ. اونوقت می فهمی که . دود از کنده بلند میشه. اینو میگن درک معنای زندگی.

بیایید در این خانه بگردید. آواز بر شاخه ی مژگان یار. زیر پای تو اگر نیست بهشت. نسیم آورده از کویت شمیمی. پراز عطر خوش و عشقی صمیمی. تو آن عشقی که در دل جاودانست. نگاه دلفریب و چشم نازت. کند کافر مسلمان و کلیمی. مرا هم چشم تو با تیغ ابرو. به نازی کرده دل را بر دو نیمی. دلم یک لحظه بی یادت نگردید. تو وصلی با دلم شاید به سیمی. نشستم بر سر راهت همیشه. شمیم تو بیاید با نسیمی.