و خدایی ک در این نزدیکی ست. باش و با بودنت باعث من باش. اینجا صدای پای زندگی می آید. بعد از تقریبا یه سال و خورده ای میشه که دوباره اومدم که تو وبلاگمون بنویسم. خیلی وقت میشه ولی انگار همین دیروز بود که آخرین متن و گذاشتم. خسته و کوفته میاد خونه. آروم کلیدو تو در میچرخونه. تو مث هر شب انتظارشو میکشی. میبینی بی حوصله بهت سلام میکنه. من یه دوش می گیرم می خوابم. خونه تو سکوت مطلق فرو میره! بی هیچ حرفی بری. با خودت زیر لب میگی.

سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت. كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را. كه ره تاريك و لغزان است. وگر دست محبت سوي كسي يازي. به اكراه آورد دست از بغل بيرون. كه سرما سخت سوزان است. چو ديوار ايستد در پيش چشمانت. هوا بس ناجوانمردانه سرد است . دمت گرم و سرت خوش باد. غبار آلوده مهر و ماه.

محکومیم به زنده ماندن تا شاید شاهد مرگ آرزوهای خویش باشیم. وقتی خورشید به پیشواز شب میرود و کوچه از صدای پای آخرین پای عابر تهی میشود. با کوله باری از غم و درد میروم. غم غربت را از جدارهی دل عاشقان بزدایم. نبض خاطرم هر لحظه به یاد تو میتپد.