به خیالات ممنوعه من خوش آمدید. جمعه سی و یکم تیر ۱۳۹۰. شب هنوز تمام نشده بود که بارو بندیلمان را بستیم تا این شهر را با همه ی مردم اش برای ۲هفته ترک کنیم به قصد سفر! سفری که روزهایم را در پیچ و خم جاده ها خلاصه کردو شب هایم را در ستاره های ناب هتل هزار ستاره خدا. سفر تن آدم را درست میکند! این رو من نمیگم یه جا درشت نوشته بود سفر کنید تا تندرست بمانید! ممنون از همه ی مهربونی هاتون.

امروز رفتم تا تحت نظر پزشک رژیم غذایی بگیرم.

همانطور که خودم دوست دارم. همیشه با تلفظ نام خانوادگیم مشکل داشتم. سخت است ولی وقتی جایی نوشته شده باشد کاری ندارد.

چه سعادتی ست وقتی برف می بارد. دانستن اینکه تن پرنده ها گرم است. هوا کم کم تاریک شده . قبر راشسته اند و دو شاخه گل رویش است. کنار قبری روی زمین می نشینیم. دلم می خواست دیوانه بودم.

اکنون می توانیم یک پرتقال را پوست بکنیم! اما طرز لبان تو را باور كرده بود. و لبان ناباكره ي من. آنگاه كه از لبان تو جدا ماند ماندم. بي بود و در صرف فعل خواستن. كه يقين لايعقل من بودم و. شرم شبنم افتاده گی رمه! پرنده ی یک اتفاق! .