تو را من چشم در راهم. با این حال لینکش رو میزارم بخونید. شب قبل از روز نهایی! فردا روز احمده. خیلی بیشتر از سه نقطه و سکوت.

من او را دوست داشتم. و زیر لب به من میخندید. به این ترنم زیبای عشق. من او را دوست داشتم. من به او عادت کرده بودم. و غم و اندوه در من جایی نداشت. اما من به او میاندیشم. و حال من جا مانده ام. که هیچکس مرا درک نمیکند. و مانده ام که چرا تنهایم. یاد تو شعرامو می سوزونه. تا چشم کار می کند نیستی. این غم انگیزترین چیزیست که میشد دید. چشمانم را بی حضورت نمی خواهم. از نبودنت و بودنم بیزارم! .

با من از رفتن سخن مگو. با من از آغوشی دلپذیر. در تنهاییمان از درون کنج تاریک این خانه سخن بگو. در این سردی رفتار سخن بگو. با من از گسستگی آغوشها. با من از رفتن سخن مگو. چشمانت در آسمانی بود که خورشید نداشت.

پسری از سرزمین پارس و اون ورا. هيچ كس لياقت اشكهاي تو را ندارد و كسي كه اين لياقت را داشته باشد هيچ گاه تو را به گريه نمي اندازد. تقديم به همه اونايي كه عاشقند. Once a Girl when having a conversation with her lover, asked. but I really like you.

سلام به همه لحظه هایی که می نویسم. سلام به همه دوستان عزیزم که توی این مدت که نبودم بهم سرزدن. بعد هفت ماه این اولین بار است که می نویسم. امشب نیز باران می بارد تند و مهربان. قطرات باران جمع شده در کنار هم. با هزاران خاطره تلخ و شیرین. می گویند قصه هایشان را برای زمینی ها. طنین خاطراتی است از یادهای دور. کودکی در حالی که خیس شده از قطرات باران. می دود و لذت می برد از اولین قدمهای سریعش.