شن بار ظلمات می بارد! در اشعه بار عصر معكوس. وقتی نخستين درخت بر زمين سايه می گستراند. من خنكای مرموز هستی را. خاصه با خلاصه شدن خورشيد. من هر دميده شدن را. در هر سپيده دم زمين. با چشمانی به فراخی گشوده. من هر نديده شدن را نيز می ديدم -. و باد افسار گسيخته و وحشی در شبان خاك. و كودكانی كه با باد سوتك می نواختند. ناگهان به تمامی مردند! شادمانه و شاکر .

نمایش اشعار کاربران دارای اشتراک. کمال آفرینی ی و خرسندی ات . خاطرت جمع که افسون تو بر من خورده است.

گروه کوهنوردی البرز پردیس تهران.

دنیای شاعر ها دنیای بی رحمیست. کبوترانه باز آ به آسمان جانم. طلوع خنده پژمرد به سرزمینم ای دوست. بیا که غم رسیده به مغز استخوانم. شهاب واره ی من گذشتی و پس از تو. سیه به تن کشیده تمامی جهانم. به این خوشم که ماندند کنار من پس از تو. جنون و غم دو یار عزیز و مهربانم. نه باغبان دلسوز نه بستر بهاری. شبیه برگ زردی به دامن خزانم. و مرده پیش چشمم غرور ارغوانم.

خم زلف تو دام کفر و دین است. ز کارستان او یک شمه این است. جمالت معجز حسن است لیکن. حدیث غمزهات سحر مبین است. ز چشم شوخ تو جان کی توان برد. که دایم با کمان اندر کمین است. بر آن چشم سیه صد آفرین باد. که در عاشق کشی سحرآفرین است. عجب علمیست علم هیئت عشق. که چرخ هشتمش هفتم زمین است. تو پنداری که بدگو رفت و جان برد. حسابش با کرام الکاتبین است. مشو حافظ ز کید زلفش ایمن. که دل برد و کنون دربند دین است.

می نالد قلمم از بغض درونم. به کنج خلوت اتاق تنهایی ام پناه بردم. در سکوت واژه ها و. می نوشم قهوه ی تلخ هر ساله را. چشم می دوزم به چشمان خاکستری. نشسته در قاب عکس روی دیوار. به سکوت واژه ها گوش دادم. بمناسبت سوم خرداد روز تولدم. در سکوت واژه ها و شکست قلم.