هوا بس ناجوانمردانه گرم است. دست و پاهام یخ کرده بود. دوستم آلمان زندگی میکنه میگه اینجا هوا 33 درجه ست ما داریم هلاک میشیم . ای خدا ما هم هوای 33 درجه میخوایم قول میدیدم کولرها و پکیج ها رو خاموش کنیم. تازه به این گرما اضافه کنیم روزه داری را. در نقطه صفر مرزی دل من و دل تو.

زمان می گذشت اما من در اتاقی تاریک محبوس زمان شده بودم مغزم سردشده بود. دلم از آتش عشقت چنان داغ شده بود که به دیوانگی رسیده بود ومی سوخت. در گیر رویای توست دلی برایم نمانده با کوبیده شدن در دلم خورد شد تکه های. شکسته اش باز هم تورا می خواند باور نمیکنم انگار منم و دیگر هیچ در اوج نا امیدی. سختی بالا می آمد فرشته ی.

عشق آتش فشان خاموشی است که در انتظار روشنایی دوباره هزاران جان را قربانی ره خویش میکند. یک کلام در جزوه هایم هیچ ننوشتم. من زمقصدها پی مقصودهای پوچ افتادم. تا تمام خوبیها رفتند و خوبی ماند در یادم. من به عشق منتظر بودن همه صبر و قرارم رفت. بلکه برای گلهایی که برایمان می فرستد. چشم به راه پاسخ است .

چشم بیندازید و دل مبازید.

آبی ترین موج تمنای دل من. هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود. هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود. از دماغ من سرگشته خیال دهنت. به جفای فلک و غصه دوران نرود. در ازل بست دلم بر سر زلفت پیوند. تا ابد سر نکشد وز سر پیمان نرود. هر چه جز بار غمت بر دل مسکین منست. برود از دل من وز دل من آن نرود. آن چنان مهر توام در دل و جان جای گرفت. که اگر سر برود از دل و از جان نرود. گر رود از پی خوبان دل من معذورست. درد دارد چه کند از پی درمان نرود. هر که خواهد که چو حافظ نشود سرگردان. دل به خوبان ندهد وز پی ایشان نرود.