به یاد گل آقای ملت ایران. در همين حين يکي به خاله پيرزن تلفن کرد. خاله پيرزن چشم هايش را جمع کرد تا .

در خرابات مغان نور خدا می بینم. دلزده ام از تمام شهر. م گرفته ازاین ازدحام شهر. دست خودم نیست خسته ام. ق من صف آخرنشسته ام. اینجا کسی برای تو برپا نمیدهد. آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان. میتوان مانند کوه درد بود. شام با یک قافله شبگرد بود. میتوان چون شیر دشت کربلا.

چشمهایم روی کاشی فیروزه ای حرم حضرت عباس که اینجا توی اتاق کوچک من جای گرفته قفل میشود. مدتهاست میخواهم بنویسم ولی انگار چیزی در من خشکیده باشد توان نداشتم که واژه ای بنشانم اینجا. فکر میکردم باید در خلوتم با تو حرف بزنم و شاید این باغ دیگر جای نوشتن نجواها نیست. من به این باغ .

با نوازشهاي لحن مرغكي بيدار دل. بامدادان دور شد از چشم من جادوي خواب. جوي خندان بود و من در اشك شوقش گرم گرم. گرد شب را شستم از رخسار و جانم تازه شد. شانه در گيسوي من كوشيد با آثار خواب. وز كشاكشهاش طرح گيسوانم تازه شد. سايه روشن بود روي گيتي از خورشيد و ابر. ابرها مانند مرغاني كه هر دم مي پرند. بر زمين خسسبيده نقش شاخهاي بيد بن. گاه محو و گاه رنگين ليك با قدي بلند. بره ها با هم سرود صبحدم خواندند و نيست.

دختری که معتاد بارون بود . من دلم می خواهد که ببارم از آن ابر بزرگ . هستم اگر مي روم گر نروم نيستم . بدون هیچ توضیحی می خوام حرفمو بزنم. الان نمی سوزونمش ولی فعلا. که دیشب تا صبح ریختم و بقیه ساده از کنارش رد شدن.

چنان دل كندم از دنيا كه شكلم شكل تنهايي ست. میشوی با پیراهنی که هنوز اندازه هیچکس نیست.

عاشقانه باشیم ساده بنگریم شاید این نزدیکیها احساسی شکوفه کند. سیم اول نیم پرده دوم و سمفونی جالبی بین انگشتان و تارهای گیتار. آخرین بار آخرین شب و . چقدر غریبانه شده احساسهای من. احساسی با قلبی که از اول با من بوده با آن عاشق شدم . چقدر عجیب و نا مفهوم شده ام برایت. گنگ شده حرفهایم نمی توانم همه آنچه دارم را برایت بگویم مرا بخاطر احساساتم ببخش. برای ذهنی که تا خاک فاصله ای ندارد. غوغایی است درونم که هیچ کس نمی تواند حتی ذره ای از آن را درک کند . امشب تمام آخرین ها را تجربه می کنم.