گفتار اندر زادن منوچهر از مادر.

مرا به یاد تو ایام عمر پیروز است. که با خیال تو روزم همیشه نوروز است. ز آفتاب جمالت شکفتهام که مرا. چو جلوهی تو نباشد شب است اگر روز است. بیا به فصل گل و عید و عشق و دور بهار. ببین که همدم من آه خانمان سوز است. بهار و می طربافزا شد از طلیعهی گل. ز عشق گل دل بلبل چو لاله پرسوز است. امروز دلا از دوش آشفتهترت بینم. جز مستی می در سر شور دگرت بینم. گویا شدهای عاشق ای دل که بدین گونه.

بعضی از آدم ها حرف می زنند فقط برای این که حرف زده باشند. بعضی ازآدم ها مخالفت می کنند فقط برای این که مخالفت کرده باشند. بعضی از آدم ها بدون داشتن شایستگی و درایت فقط به خاطر حفظ ظاهر حق اظهار نظر در مسائل مهم و برتری بر دیگران را پیدا می کنند. بعضی از آدم ها کم کاری هایشان را با توهین کردن به دیگران توجیه می کنند. بعضی از آدم آن قدر مهربانند و بزرگوار که زمین برایشان کوچک است. هستی پرتوی از عشق است.

هر گونه برداشت مطلب از این وبلاگ پیگرد قانونی خواهد داشت. از این جا می روم. کم کم بار سفر از پرشین بلاگ می بندم و به بلاگ اسکای. اثاث کشی یا همان اسباب کشی ی خودمان می کنم. آن جا هم فقط یک بهار. ظ توسط نیره حسینی نظرات . تنها یک چیز است که همیشه مرا اندوهگین می کند و آن این است که می بینم.

دوشنبه 19 اسفندماه سال 1387. یکی بود یکی نبود . دریکی از جنگل های بزرگ جهان. جغدی دانا زندگی می کرد. هرکس که جواب سوالهای خود را نمی دانست می آمد و ازجغد دانا جواب سوال خود را می پرسید. همه ی موجودات جنگل دوروبر او جمع شده اند . دوشنبه 19 اسفندماه سال 1387.