بازم منو یه نیمکت خیس بارون زده رو خیال ابرا توی هجومغمها شبو ابرو بارون یه تصویر مه گرفته از تو روی خیال شیشه ای حیاط دلتنگی هام دوش به دوش هم از بارون می خونیم از رفتن تو از رفتنی که تموم آرزوامو به خیال ستاره ها برد نمی خوام که برگرده اون روزی که تو بارفتنت همه شب رو واسم زندونی کرد.

حضرت عشق بفرما که دلم خانه توست. و خداوند عشق را آفرید. یه بار نشد کسی دردامو حس کنه. رو لحظه هام بشینه دستامو لمس کنه. کسی نیومد ببینه چقد خستم. باور کنه دردامو ببینه چقد شکستم. به باد تکیه کردم تو این نامهربونیا. شکستم از هر چی تنهاییا. آهای ای آسمون منم با تموم دردام. شب سکوتمو بشکن بذار رو حرفام. نمی خوام کسی مرهمم باشه. ستاره تو بیا که بی تو. حتی تنهاییام تورو کم داره. مثه یه رویا می مونه با تو بودن. مثه یه گلبرگ رو تنهایی موندن. باور کن مرا ای عشق.