زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست. هر کسی نغمه خو خواند و از صحنه رود. خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد. خفته خبر ندارد سر بر کنار جانان. کین شب دراز باشد در چشم پاسبانان. بر عقل من بخندی گر در غمش بگریم. کین کارهای مشکل افتد به کاردانان. دلداده را ملامت گفتن چه سود دارد. می باید این نصیحت کردن به دلستانان.

گاهی به جایی میرسی که نمیدونی برای چی می جنگی . سلام آقای مسترو علی کریمی عزیز . اندوه غزه کشت ما را .

دل نوشته های یه مشهدی! من همونم ک ب بیداری رسید. تو گوشی رو بردار و چیزی بگو. بگو کوچمون رو ب آزادیه. شبی ک تو سلول تنهاییم. ب جای نگهبان صدات می کنم. بعد از مدت ها دلم به نوشتن آمد. بی آن که نشانی از آشنایی که باید بیایید . نیستدرگیر دلشمغولی ها شده ام . و روز های مثل ورق زدن بی حوصله. کتاب قدیمی به سرعت می گذرد. دلم حس تازگی می خواهد. شبیه بوی باران عصر آخرین روز اردیبهشت.

تو این دت اگه خوبی دیدید باید ببخشی اگه بدی هم دیدید خب حقتون بوده. اگر بار گران بودیم رفتیم. بچه ها خداحافظ برای همیشه. باید برم خودم روپیدا کنم. خاطره ای از خاطره ها . بچه ها کلی ذوق کردن.