من گرفتار سنگینی سکوتی هستم که گویا قبل از هر فریادی لازم است . تنها فریب بود و فریب. عشق هم نتوانست زندگی را معنا کند. چون عشق هم فریبی بیش نبود. هر شبی گویم که فردا ترک این سودا کنم. باز چون فردا شود امروز و فردا میکنم. همین برای یک عمر زندگی کافیست. که من عاشقت باشم و تو بدانی چقدر دوستت دارم. همین کافیست که من دل دهم و تو دل دل کنی.

دل تاري است كه وقتي بشكند بهتر مي نوازد. تازه شدن سال و عيد رو تبريک بگم. حسنک به مکتب نمی رفت . از خاصیت آموزش معلمان که گریبان گیرمان شده همین کلاسای آخرهفته ست! ساعت 0 توسط هنگامه.

دستهای غم شمار تقویم من. به دلهره ای سبز آبستن است. به نوید حریر تن پوش بهار. چندین پاییز در این دستها خشکیده شد. و چنددستهای غم شمار تقویم من. به دلهره ای سبز آبستن است. به نوید حریر تن پوش بهار. چندین پاییز در این دستها خشکیده شد. و چندین زمستان در این دستها بلرزید. جوانهدستهای غم شمار تقویم من. به دلهره ای سبز آبستن است. به نوید حریر تن پوش بهار. چندین پاییز در این دستها خشکیده شد. و چندین زمستان در این دستها بلرزید. هنوز بوی سبزینه امید تو میدهد.

خورشید آن است که در آینه می بینی . اما روزگار آینه ها نیز سپری گشته است. روزگاری بوده است که آینه های پی در پی روزهای سرد زمین را در تابش. گیرند و یاد خورشید در خرده های آینه بر زمین می ماند چیزی نمی گذرد که. خورشید از این پاره های آینه راست می شود.

با دلی آرام و قلبی مطمئن اقتدا میکنم به تو.

من نام کسی نخوانده ام الا تو. با هیچ کسی نمانده ام الا تو. عید آمد و من خانه تکانی کردم. از دل همه را تکانده ام الا تو. این روزا نه روز مشخصه ن شب . ن غروب مشخصه ن طلوع . اصلا این روزا کلا نامعلوم شدم .

از میان قصه های ناتمام . در کنار ماتمی که ناسرودنیست . نامه های نا تمام . نامه های ناتمام روی میز. آن کسی که هست و نیست. حس مبهم و عمیق خواااااااب. من کنار پنجره نشسته ام. بازهم کسی ز روی شیشه ها.

سلام به خداوندی که هستی را بسیار زیبا آفرید و رحمت را برای همه قرار داد. سلام به خداوند پر محبت بی منت. بانویی یک غزل بهانه کشید.