آنان كه رفتنشان را تاب آوردم. احساس شهری بین راهی در من است. من در میانه ام ایستاده ام. این را فقط من می دانم و تو . خسته تر از آنم که بنشینم. با دوستانم دست می دهم. انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.

در من آدم برفى است. خلاصه ى تموم داستان هاى عاشقانه دنياست. همين جور كه خيال برت داشته همه چيز دارد خوب پيش ميرود. كمي بيشتر كه ميگذرد ميبيني كه زندگي هم گرد است. شكست ها چسبيده اند به پيروزي پيروزي ها به شكست.

من اسیر عکس ماه روی آبم! بیا با هم رفت و آمد نکنیم مثلا وقتی می آیی نرو . ! کجای این شب غریبم. کجای این کرانه ی کبود. کجای این شبی که از غزل. که آسمان نشان نمی دهد. به گریه میرسم ولی سکتوت. به گریه هم امان نمی دهد. کجای این شبم که می کشد. هوای گریه ام به نا کجا. از این خرابیم که می برد. به خانه ای که نیست ای خدا. کسی نمانده پا به پای من. اگر غمی که خانه زاد توست. اگر صدای سرمه ریز من. که شعر سر به مهر یاد توست. پارسال کجا و امسال کجا.

فانوس قلبم را روشن میگذارم فقط برای دیدن قایق شکسته دلت. ﺁﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﺮﺝ ﻣﯿﻼﺩ ﺑﯿﻮﻓﺘﻪ , ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﯿﻮﻓﺘﻪ. پسری که دنبال تنته حقش خوردن عنته. چه شده که من این صدا را ن. یا می شنوم باور نمی کنم که مخاطب من باشم. بیدارم کن تا باورم بشه مرگ برای همسایه فقط نیست.

ل ش ل شت ر ا ز ه میشه ا لآن ح ریف م یه ل شک ر م ن میشه ,. حاﻟ ﻢ ﺑ ﻬﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ. ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻫ ﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻦ. ﻓﻘ ﻂ ﺗﻮ ﺧ ﻠﻮ ﺕ ﻣﯿﭙﯿﭽﻪ. ﮔﯽ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻ כ. ﻩ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﺖ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎﯾ כ. ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨ כ. اولین پست بعد کلی ماه. نیش خندی میزنی به خودت. به دلتنگ ی هایی که برایشان نقاب می כ.