سلام در این وبلاگ تکه کلام وبعضی از تصاویر باران را درج میکنم تا شما نظر دهید. این جمله را موقعی که داخل حیاط مامان اعظمش. لیوان ابی دستش بود پرتاب کرد, گفت. بیا شمعا رو فوت کن که صد سا ل زنده باشی. بیست دی قشنگ ترین روز زند گی است روزی که افریدگار تو را. به جهان هدیه داد . حضور شیرین تو باعث ارامش ماست.

به بهونه دوستی که داره اسباب کشی میکنه به خونه جدیدش یهو و بی اراده پر می کشم به اسباب کشی های زندگیم. بچه که بودم شاید چندین و چند بار ناچار شدیم از یه خونه به خونه دیگه نقل مکان کنیم.

برای تو از رنج ها و دلخوشی هایم می نگارم.

نوشته هاي گاه و بيگاه من و قلم كوچكم. کوزه را با اندکی آب میهمان کردم. تابستان را با چمدان و کوله بارم ورق زدم. همیشه فکر میکردم سال آخر بودن حس خوبی ندارد اما هرچه میگذرد بیشتر مشتاق نوشتن نون پایانم! خدا را شکر چیز زی.

می سوزم و عطر یادهای تو را می دهم. عطر بال پرنده ای تازه سال. که به اشتیاق قوس قزح پر گرفت. و به خانۀ خود برنگشت. و من نهنگ گمشده ای. که به اشتیاق دهانم مست می کند. که می بارد بر من. صبح به خیر می گوید. این پست تقدیم به رفیق روزهای دور و درازم. من او را دوست داشتم.