چه اشتياقي دارد زائر براي پيوستن به تو . دلش پر ميکشد اما پايش نميرود. يا سريع الرضا به حق رضا عليه السلام مرا پذيرا باشد. به عاشقی ام یقین دارم و گمان می کنم اگر تبریک تولد. باید به عاشق نبودنم یقین کرد! م ن لمس بودنت م بارک .

گر تو سبزی سبزم گر تو شادی شادم. عید آن روز مبارک بادم که تو آبادی و من آبادم. برخاک تو بوسه می زنم. درود بی کران ایرانیان به بابک و برادرش آذین. که دستان اعراب را از ایران کوتاه کردند. سعدی آیینه داری است که نه فقط. بلکه با شناختی ژرف و دقیق. چنان سیمایی از آدمی عرضه میدارد.

دیگه جدی جدی ما رفتیم! سلام به روی ماه همۀ دوستان عزیزم! حلال کنین اگه این چند روزه اذیت شدین مخصوصا تو پست قبل. و از همه عزیزان و دوستان هم بخاطر شرکت در مراسم ختم این حقیر. تشکرات فراوان دارم و امید که در شادی هایشان جبران نمایم. خب بریم سر اصل مطلب. راستش من رفتم برای همیشه. و خیلی ناگهانی شد تقصیر من نیست دست تقدیر منو کشوند و برد. باید میرفتم این رفتن واجب بود و لازم. خلاصه عزیزان همراه و هم وبلاگی مخصوصا مخصوصا بلاگفایی های عزیز حلال کنین تروخدا.

بختیاری ای که تو را اصل ز پارسیان است بلندترین نقطه ایران تو را آشیان است. در برابر هر دشمن و زورگو تو بودی دلاور یادگار تو به دوران پرچم کاویان است. سه شنبه سیزدهم اسفند 1392. کور ا وی ا فت و د ل س هده م ن چالهی ک ه. م ن گوش گ ر و ک ه باد ر وار و ایخ وند. ز س ر ط رنهی ش و تال خ و اید ر ورد. شوک شیمی که س ر ماف هی ا فت و ایخ وند. وی ز ش و تخت گ .

حکمی ز پی قتل همه خلق نوشته. دستاس م نی غنچه ک لوس د م برف ن. ا ی وای پس این کیست ز ما وصف نماید. با لهجه شیرین ز چه ما را بستاید. این کیست که هر لحظه به صد رنگ در آید. یک ذره ز مهرش به دلم هیچ اثر نیست. خاکم به سرا ی وای خدا این سر خر کیست. خم در خم آن زل.