حلا که دارم پابان نامه می نویسم نمی دونم چرا همه چیز داره دوره سرم می چرخه! انگار دیروزه که با امین قبادی اومدم انجمن احمدیان و دیدم! بعدش افتخارو و شریف و بناها! بحث های چند ساعته و! هه لبخند میشینه به لبم وقتی یاد افطاری اول ورودی می افتم! یاد حرف های پسرا! نقشه هاشون برا زدن مخ دخترا و بلعکس! یاد فری کثافت لاس گاردن سنگر آقا رستمی عباس آقا یساره افرا آزمایشگاه وثوق و . اهههه تظاهراتا رو بگو انتخابات بلندگو خریدیم نماز جماعت دم سر در! این اهنگ لایت هم که.

مامان گوشی به دست مطلبی میخونه در مورد خوراکی هایی که استرس رو کم می کنند و در ادامه میگه نمی دونم چرا چند وقته خیلی دلهره دارم. ته دلم خالی میشه . دایره استرس های هر روزه خودم در مورد آینده و گذشته بزرگتر و بزرگتر میشه. پنجشنبه 6 فروردینماه سال 1394. حتی اگر نخواهی هم تو حال و هوای عید قرار میگیری. خونه تکونی و خرید وترافیک و بوی نو شدن و تازه شدن و تمیز شدن. تو یه منگی خاصی انگار! عید دیدنی ها شروع میشه مثل همیشه. دیدن آدمهایی که دوسشون داری و هر کدوم به.