فلسفه های سگی یک فیلسوف افسرده. دود برقصان و فلسفه بالا بیاور. به سراغ من اگر می آیید.

مارس 7, 2011 بدست nobody. در این مدت بارها داشبورد را باز کرده ام تا چیزی بنویسم. نوشته شده در دستهبندی نشده Leave a Comment.

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم . کجا می رویم این سان. ما که در ذهنمان جنگ جهانی جاری ست. باز گشته ام از سفر. سفر از من باز نمی گردد.

چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم. دوشنبه 20 دیماه سال 1389. خانوم یه لحظه تشریف بیارید. اوهو اوهو اوهو دوباره من سرما خوردم. تصمیم میگیرم بحث سرفه و سرماخوردگی رو عوض کنم. همه مدیرای این مجموعه رو بذارن رو هم یه نصف سحر نمیشه. خانوم یه دستور بده شلغم بگیرن یه ذره بپزن. چشم امر دیگه ای نیست.

فرار از دست آدمهای دو دوزه باز این دنیا. نمی دونم دلم برات تنگ شده یه نه ولی خیلی خسته ام. کاش تو یه نفر درکم کنی. هنوز وقتی به چشم های تو. چگونه این همه غم را. چشمان تو فریاد می زنند. هنوز وقتی به چشم های تو. آن کس که درد عشق بداند. اشکی براین سخن بفشاند! این سان که ذره های دل بی قرار من.