درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوز. پنجشنبه 18 تیرماه سال 1394. نزدیک به یک سال است حتی به اینجا نیم نگاهی هم نکرده بودم . رمز ورودم را فراموش کرده بودم. با گرفتاری به یاد آوردم . نظرات دوستان دنیای مجازیم را خواندم. ممنون از این همه مهر . این یک سال را در افت و خیز بیماری سپری کردم . یکشنبه 7 اردیبهشتماه سال 1393.

بیایید در این خانه بگردید. آواز بر شاخه ی مژگان یار. زیر پای تو اگر نیست بهشت. نسیم آورده از کویت شمیمی. پراز عطر خوش و عشقی صمیمی. تو آن عشقی که در دل جاودانست. نگاه دلفریب و چشم نازت. کند کافر مسلمان و کلیمی. مرا هم چشم تو با تیغ ابرو. به نازی کرده دل را بر دو نیمی. دلم یک لحظه بی یادت نگردید. تو وصلی با دلم شاید به سیمی. نشستم بر سر راهت همیشه. شمیم تو بیاید با نسیمی.

بگذار تا عشق چشمان تو را. گوش تو را کر میکند. تا بتوانی لحظه لحظه ی. اعدام ثانیه ها را نظاره کنی. منظره ای به تو میدهد. که می توانی تنهایی مرا. به خوبی ترسیم کنی ! پشت تنهایی من که رسیدی. از بارش خیس خاطراتم تر نشوی. وای از آن روز که قفل اجبار. میان مشغله های خودم گمم. به دشت غم انگيز عمر من.

گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم . سهشنبه 28 مردادماه سال 1393. بعد از این مدت طولانی برگشتن و گذاشتن پست جدید خیلی برام سخت بود. اما لازم دونستم یه عذر خواهی. حسابی کنم از همه ی شما دوستان . بخاطر ادامه تحصیل سرم خیلی شلوغ بود و اگه می خواستم تو دنیای. مجازی زیاد پرسه بزنم دیگه نمی تونستم با نمرات عالی فارغ تحصیل شم. البته راستشو بخواین دیگه اون شور. و حال و حس نوشتاریم خیلی کمرنگ شده و. از اینکه فراموشم نکرده باشینم! در ساعت 06.

دوشنبه هفته بعدی نوبت دکتر دارم و شنبه هفته ی ایندش معاینه لگن. واسه دیدنه دختر خوشکلم لحظه شماری میکنم. هنوزم من و همسری باورمون نمیشه داریم پدر و مادر میشیم. سیسمونی را روز یازده رجب چیدیم. همه منتظر امدنه نی نی هستن. البته خانواده همسری هم مشتاقن ولی به خاطر بیماری و ضعف پدرشوهرم یکم پکر شدن که انشالله زود زود سلامتیشونو پس بگیرن. مادر همسری زنگیده بودن به هم.