شنبه 24 اسفندماه سال 1392. دریا وحشت زده بالا و پایین می رفت. چند روزی بود که پدر و مادر در ساحل چادر زده بودند. وبی تاب دریا را صدا می زدند.

من دیگر آلیس در سرزمین عجایب نیستم من خودم هستم با تمام منفی و مثبت هایی که درونم هست. خداوند ناشناخته و اسرارآمیز است. تغییر مسیر فکری در جهت مثبت و اصلاحی. هم اکنون برای معجزه ی زندگی ام آماده هستم. تغییر مسیر فکری در جهت مثبت و اصلاحی کاری که الان دارم انجام میدم همه نیروم را جمع کردم تا تزم را پیش ببرم و سعی کنم که امید وار تر و شاد تر باشم.

ما عاشق و مستیم و طلبکار خدائیم. ما باده پرستیم و از این خلق جدائیم. بر طور وجودیم چو موسی شده ازدست. بی پا و سر آشفته و جویای لقائیم. روحیم که در جسم نباشد که نباشیم. موجیم که در بحر به یک جای نیائیم. در صومعه سینه ما یار مقیمست. ما از نظرش صوفی صافی صفائیم. ما غرق محیطیم نجوئیم دگر آب.

همون بهتر که ساکت باشه این دل. دهان وا شده ی ماهی. که گیر کرده به قل اب و. کشیده می شود از آب و. مرا بلند کن از خواب و. خدا شبیه دو دست خیس. که می خورد به تنم سرد است. و این منم زن تنهایی. که سال هاست که سردردست! تکان نمی خورد از جایش. دلش گرفته و ب غ کرده ست. ولش کن از بغل خیست! سؤال از سر نخ افتاد. ببین که گریه کنان دارم. جواب می شوم از این درد. کسی مرا بکشد بیرون! به فکر معجزه ای هستی.

به مولا یه جوری دپرسم که انگار هیچی تو زندگیم نداشتم و ندارم. به مولا از 100 به خودم 10هم نمیدم.

قاصدان را بر سر راهی. چه عزیز است آن کس که تو خواهی. آلودگی هوا و تعطیلی مدارس.