می چکد امشب سقف تنهاییم. هفته او ل شهریور 1388. هفته او ل مرداد 1387. هفته او ل تیر 1387. هفته او ل خرداد 1387. هفته او ل فروردین 1387. هفته او ل دی 1386.

واژه هایش پر از پریشانی ست. بیتهایی که غرق ویرانی ست. چشم های تو شهر کوبانی ست. مثل چنگیز خان هوس دارم. تخت جمشید پاک ایرانی ست. من با شانه های تکیده ام. و درخت با شاخه های خشکیده اش.

واژه هایش پر از پریشانی ست. بیتهایی که غرق ویرانی ست. چشم های تو شهر کوبانی ست. مثل چنگیز خان هوس دارم. تخت جمشید پاک ایرانی ست. گرگی روی لب هات نشسته است. ومن بره ی کوچکی که عاشقانه دوستت دارم. من بره ی کوچکی که گرگ ها را دوست دارم.

چيزي هست که تو را نجوا مي کند . و تنها عشق مرا رها. و نور آن نگاهي ست که. تو به من روا مي کني . پس عشق و نور را از من دريغ نکن و بر من. بتاب که بي عشق تو بي نگاه تو بي تو رو به غروب رهسپارم . صداي چک چک اشکهايت را از پشت ديوار. مي زني و من مي شنوم مي شنوم هياهوي زمانه را که تو را از پريدن و پرکشيدن باز مي. هر آنچه تو را شکسته و مي شنوم هر آنچه در سکوت تو.

من و این ساعت خواب سبزه زرد. من و این سیب پلاسیده این سکه غایب. کاشکی یکی از شما خوانندگان گرامی. مثلا سیامک باشد و سارا. سروش باشد و سیروس و سوسن. سیاوش یا اصلا سعید مثل همین عید. تا سال سیاه بعدی را. اين روزها كه دلم تند تند ميگيرد. تنها نام توست كه به من آرامش مي دهد. تنها ياد توست كه به من جرئت مي دهد تا در ميان آدم ها نفس بكشم .