باید سی و هفت سال می گذشت تا مطمئن شوم که قلب ناجورترین عضو حیاتی انسان است. این احساس لعنتی از کجا شروع می شود. هی گرم شدن و سرد شدن. حس های لعنتی که بیشترشان اضطراب و ترس تو را از زندگی بیشتر می کند. حالا گیرم چند حس رنگی هم این میانه باشد.

اینجا خونه ی منه! شایدم یه جور دفتر خاطراته! به هر حال خوب یا بد می نویسم. و این روزها لبریزم از حس های خوب . و پرم از لمس سرانگشتای خدای مهربون روی لحظه های زندگیم.

تقدیم به تمامی زنان عاشق سرزمینم. من دیگه به وبلاگ پرشین بلاگم دسترسی ندارم. خواستم بگم ازین به بعد همینجا باهام در ارتباط باشین. اگر رمزی خواستین بدین یا من چیزی نوشتم بیاین همینجا. البته که خیلی سوت و کور شده این بلاگستان ولی خوب بازهم یه راه ارتباطیه باهاتون که دلم نمیخواد از دست بدم. خلاصه آخر هفته هم یه تولد خانوادگی گرفتیم که طبق معمول بابا کیک و سپیده هم یه قاب کار دست .

خب اینم یه شیرینی اصیل ایرونی که به شرط استفاده از آرد برنج مرغوب ایرانی عاااااالیه و میشه هم به صورت سنتی درست کرد و هم مدرن. اگه از این دستور استفاده کردین عکسش رو برام ایمیل کنین تا توی آلبوم هنرهای شما5 بذارم. و اما اینم دستور این شیرینی خوشمزه که من زیاد درستش کردم و راضیم ازش. دو تا دستور دیگه هم از شیرینی دارم که میذارم همین روزا براتون.

آنچه نمی توان با آشنایان گفت. البته که ته دلم به پسرم افتخار کردم ولی از دست خودم حرصم گرفته بود که از آن عکس فقط رد شدم. امروز از خودم خجالت کشیدم. از خودم که بزرگ شدم و منطقی و عاقل و . هرچیز به جز انسان به معنای کلمه! داشتیم عکس های سفر هند را می دیدیم. پسرک آن وقتهآ سه ساله بود. یکدفعه پسرم زد زیر گریه و گفت مامان اون بچه بیچاره شیر نداشت بخوره. مادرش غذا نداشت که بخوره و شیر تولید کنه برای بچه اش و زار زد.

باانگیزه هایکه براش گذاشتم چندین جلدکتاب خونده. خیلی برام جالب بودکه برای جایزه گرفتن این همه کتاب خونده لابه لای کتاب خوندن ها ریاضی هم کارکردیم.

این گوشی با تصاویر و فهرست مشخصات رسمی حالا در وبسایت هوآوی دیده میشود و احتمالا در آینده نزدیک به بازار راه مییابد. روسیه و فیلیپین و همچنین سایر کشورهای آسیایی احتمالا اولین بازارهای دریافت کننده این گوشی زیبا خواهند بود. به قابلیت تشخیص چهره مجهز شده است و برای این منظور از دوربین سلفی بهره.

گاه سکوت یک دوست معجزه می کند و تو می آموزی که همیشه بودن در فریاد نیست! بیمارستان ح. بابا رو راه ندادن و گفتن باید پایین بمونه. من و مامان رفتیم بخش جراحی زنان. تو آسانسور یه آقای خدمه میان سال ایستاده بود. انگاری داشت باخودش حرف میزد اما بلند بلند. قدیم یه طبیب بود یه شهر. الان یه آدم و چن تا دکتر بالا سرش. نمیدونم با نظرش موافقم یا مخالف اما هنوز حرفش ذهنمو درگیر کرده! میگم خوب اخه تموم شده میگه عیبی نداره همونجوری ببر! .

مرا بپیچ در حریر بوسه ات. مرا بخواه در شبان دیر پا مرا دگر رها مکن. از خودم خجالت کشیدم وقتی بعد از این همه وقت اومدم به بلاگفا سر زدم و پیغام های پر از مهرتون رو دیدم. باورم نمیشد که به یاد دوستانم مونده باشم. خودم هم خودم رو فراموش شده میدونستم. تا اینکه اومدم تبریک تولد نبات . دلواپسی معما بانو و شعله و. کی میگه شماها مجازی اید بچه ها . کی به شما گفته دوستان مجازی . از شما واقعی تر هم مگه هست.