سرگرم چک کردن شبکههای اجتماعی هستم. به ویدئویی برمیخورم که عنوانش شناخت مغز است. مردی که لباس رسمی پوشیده -درحالی که گریناسکرین پشت سرش تبدیل به فضای کهکشانی شده و موزیک شورانگیزی در حال پخش است- خودش را متخصص شناخت مغز معرفی میکند.

دست نوشته های يک وبلاگ نويس آواره. و من چه لذتی میبردم. سوال در مورد چیزی بود که نمیتونستم در موردش حرف نزنم. شروع کردم به صحبت کردن از جنگ و بم.

اما استفاده از محتوایات سرفه های روح فقط با اجازه نویسنده مجاز است. من می مانم و خشم هایم. رادیو سرفه های روح قسمت اول. فراموشم کن بسان نغمه ای که شنیدی. صدایی در درون با من است. روشن می کند مرا! .

شاهزاده ای که هنوز دارم دنبالش می گردم. عین نامه های جودی ابوت. جمعه 16 دیماه سال 1390. قصه های من و بابام. این مطلب توسط نویسنده آن رمزگذاری شده است. برای مشاهده آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید. پنجشنبه 15 اردیبهشتماه سال 1390. ای که پیشانیت چون قدت بلند. طاق ابرویت کمان زلفت کمند. از زمانی که تو ورزش کرده ای. یک نه بل صد دل تو آبش کرده ای. تو خدای بازی و افسانه ای. گاه تند و گه متین گپ میزنی. گر تو می خواهی وصال ملودی. پس نکن وقتت تلف تو بیخودی.

با اینکه امروز خونه شلوغ بود.