سیب می خوری حالم به هم می خوره. طنز نوشته های یک ذهن کاملا مساعد مرحوم. کپسولی که دوست داشت شیاف باشد. جی جی بی جی دوست بدم. مریم ها و یا کریم ها هم هیچ نمی دانند! آینه ها دچار آلزایمرند! پستویی که آفریده شده بود. هر وقت حوصله نداشته باشم. مستانه بی در به در. یادداشت های یک دختر دم بخت.

باید به وقتش حرف میزد جاده با باران. من رو برو را تیره میدیدم و خون آمد. من بودم و راننده ام افتاده در باران. یک پادشاه از سرزمینی خانه برهم زن. یک شیب تند لعنتی یکباره در بهمن.

شاید امروز آخرین فرصت دوست داشتن باشد. آلبوم خاطرات و اشعار محسن کاویانی. بنا به پیشنهاد دوستان وارد دنیای اینستاگرام شدم. هر کسی حال مرا پرسید گفتم عالی ام. دوستی حیله ی معروف تلافی جوهاست. سویش گرفتم دستهای ناتوانم را. آمده بار غم از گرده ی من بر دارد. تن بی برگ من روزی غرور نوبهاری داشت. باورم کن که اگر منسب شاهی دارم. شک میکنم دیگر به ایمان ویقینم. به خاک افتادی اما عاشقانه.

از جنبه های روانشناسی رمان هم نمی توان نگفت که شاخصه پررنگی در اثر است. یک پناه است برای این بی پناهان. نگاهی به داستان بلند مثل یک بوم سفید.

دربانهای فرهنگ و هنر زود فریب میخورند. مصطفی رحماندوست نویسنده و شاعر کودک در تحلیل وضعیت فرهنگیی کشور به ویژه در تلویزیون به این نکته اشاره کرد که دربانهایی در حوزه فرهنگ و هنر قرار داده شده که زود فریب میخورند و دلیل آن هم این است که مدیران افراد غیرمتخصص و کم سابقه را برای امور کارشناسی انتخاب کردهاند. رابطه تعریف شده ای بین سینما و ادبیات وجود ندارد. کودکان ترانه های تلویزیون را زمزمه نمی کنند. وی در پاسخ به اینکه چرا این ارتباط با ادبیات در عرصه مدیوم هایی مثل تلویزیون و سینما شکل نگ.

دست در آب فرو بردی و مایه ی حیات شد. در قطره هایی که کلید شدند چشمان هنده را. شاید خدا روضه خوانده باشد و حوا که گریست دو سوم زمین را آب. دویده در رگ گل و گیاه روضه بخواند. خودمو نوشتم بعد مدتها و این غنیمته. چیزی نمی دانم از عشق چیزی نمی دانم از غم. تنها کمی چای تلخم بر روی میزت فراهم. لب می زنی داغ داغم لب می گزی سرد سردم. زل می زنم گاه و بی گاه سر می روم از نگاهم. هم می زنی خستگی را در استکانی که هستم.

به خاطر زنان زیادی که می شناسم. به هر کجا که دلت خواست می کنی لانه. و نیستی نگران اجاره ی خانه. چه خوب می شد اگر بال داشتم. همیشه بار گرانی است روی این شانه. تو هم شبیه من اما صبور و کم حرفی. نه مثل این همه گنجشکهای پر چانه. گذشت زندگی ام پای چرخ خیاطی. برای دوختن یک لباس مردانه. دلم خوش است که در چشم دیگران م ردم. من این زنی که پرم از زنان دیوانه. بمان پرنده ی من پیش من نمی مانید. تمام عمر تو و جوجه هات بی دانه. دو ساعت است که خورشید سفره گسترده است. بلند شو پسرم حاضر است صبحانه.