دنیای این روزهای من همقد تن پوشم شده. اگر نگذرم زندگی از من می گذره خیلی راحت. معتقد بودم همیشه باید با خاطره ها کنار اومد نه اینکه ازشون گذشت. از این به بعد خونه ی من. دفتر مجازی ام جای دیگری است. بردی از یادم اما همون بارون همه چی رو شسته بود . اين جا را مكاني قرار داده ام كه گاه گاهي بنويسم از هر آنچه كه فكرم را مشغول مي دارد يا بر دلم سنگيني مي كند. یادداشت های دختر دستفروش مترو.

نتراود اشك در چ شم تو هرگز. نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز. و به اندازهي هر روز تو عاشق باشي. عاشق آنكه تو را ميخواهد. و به لبخند تو از خويش رها ميگردد. و تو را دوست بدارد. به همان اندازه كه دلت ميخواهد. تقديم به همهي شما دوستاي خوب. فرستادهشده در همه جور نوشت. ممنونم از لطف و توجهتون. حالا جالبيش اينجا بود قبلا مي تونستم بلاگر هم برم حالا كه خواستم خي.

این روزها که می گذرد می دانم. یک روز مثل قبل تر ها می شوی. به گذشته های نه چندان دورمان. لازم نیست جرف خاصی بزنی. لازم نیست کار خارق العاده ای انجام بدی. واسه اینکه بدونه یکی رو تو کل این دنیا داره. سال جدید در راه است. نزدیک است برسد به منزل. بی تو و بی یاد هیچ کس دیگری.

بهار همواره در رسیدن و دل مدام در فهمیدن! یاد اون ترم 3و4 دانشگاه بخیر! تازه دوستم مسئول فرهنگی انجمن اسلامی دانشگاه شده بود. گاهی هم جلسه های جنبش های سیاسی انجمن و تحصن. اونجا برگزار می شد که ما با کلی ترس و لرز وسلام صلوات می رفتیم! وقتی می اومدیم بیرون تازه جو گیر میشدیم. دیگه خیلی وقته گذشته! رو کتابا پارچه ی سفید کشیده بودن! .

این مطلب توسط نویسنده آن رمزگذاری شده است. برای مشاهده آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید. قصه ی جدیدی که می نویسم را دوست دارم . شخصیت هایش را می پسندم . حس خوبی است! سرم را گرم کرده! تمام مدت به اتفاق هایش فکر می کنم و چطور نوشتنش! چیز خوبی از آب در میاید! برایم عید با وقت های دیگر فرقی ندارد جز اینکه از تعطیلی و خانه ماندنش بیزارم! خوبی امسال این است که از دو سه روز دیگر باید سرکار باشم و عید خیلی برایم تعطیل نیست! .