سه شنبه 15 فروردین 1385. من کلمات را رها می کنم و به احساسی ناب می رسم. بی گریز در آن غرق می شوم. و به دنیائی می رسم که در آن باید دید و باز هم دید. سکوت دریائی ام از تاریک چشمانت سرازیر می شود. و به پای بودنم می ریزد.

تا همیشه پرنسس یخ ها خواهم ماند. بعضی وقتا که میری سراغ آرشیو یه نفس راحت میکشی که گذشته گذشته. اما بعضی وقتا هم دلت به حال خودت میسوزه . یه آه بی صدا میکشی و غرق خاطره ها میشی! دلم چای های تلخ خانه ی مادربزرگ را می خواهد. و آن همه سرما و برف. آنقدر که دندان هایم از زور سرما به هم میخورد. خبر نداشتم 16 تیر 87 دیگه مادربزرگی در کار نیست. گاهی کابوس میدیدم و از خواب که بیدار میشدم سریع زنگ میزدم و باهاش حرف میزدم تا آروم بگیرم.

غروب اون روز پاییزی یادت میاد. پنجشنبه 8 اسفندماه سال 1387. خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام. به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید. اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده اس. نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده اس. خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رؤیا ها. این وبلاگ برای همیشه تعطیل شد.

که ره تاریک و لغزان است. از دل مهتاب - مهتاب. روزی روزگاری - مریم خانوم. وب نوشته های الناز جان. نقاشی هایی از پرتو ضیاء به مناسبت نمایش آثار او در لندن. ایران سهام تاسیسات اتمی را به دنیا عرضه می کند. حتی دولتهای خارجی نیز می توانند این سهام را بخرند. توهین های عطارزاده به آتشی حتی پس از مرگ نیز ادامه دارد.

همه چیز در مورد هومن و کامران. دنیای کامپیوتر فقط در اینجا. زری به من گفت . سلام به چشمی که دریا گریست. با عشق زمان فراموش می شود و با عشق زمان. سعی میکنم که وبلاگ رو زود به زود آپ دیت کم . ولی خدایش شما هم کمکم کنید دیگه! زری به من گفت . تو اون نم نم بارون.