حرفی نزنم كه دلی بلرزد. خطی ننویسم كه آزار دهد كسی را. یادم باشد كه روز و روزگار خوش است. وتنها دل ما دل نیست. یادم باشد جواب كینه را با كمتر از مهر و جواب. دو رنگی را با كمتر از صداقت ندهم. یادم باشد باید در برابر فریادها سكوت كنم. و برای سیاهی ها نور بپاشم. یادم باشد از چشمه درس خروش بگیرم. و از آسمان درس پاك زیستن. یادم باشد سنگ خیلی تنهاست. باید با سنگ هم لطیف رفتار كنم مبادا دل تنگش بشكند. یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن. یادم باشد زندگی را دوست دارم.

بخاطر هق هق هایمان هم. امان از این بغض های لحظه خداخافظی. هر چقدر هم تلاش کنی. ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ﺗﺎ. ﻫﺮ ﺭﻧﺠﯽ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ . ﻫﺮ ﻏﺼﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ . ﻫﺮ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ . ﻫﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﺑﻪ آﺳﺎﯾﺶ ﻭ آﺳﺎﻧﯽ . ﻫﺮ ﻓﺮﺍﻗﯽ ﺑﻪ ﻭﺻﻞ . ﻫﺮ ﻗﻬﺮﯼ ﺑﻪ آﺷﺘﯽ . ﻫﺮ ﺯﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ .

نامه ای از ویکتور هوگو . آرزومندم که اینگونه پیش نیاید . از جمله دوستان بد و ناپایدار . برخی نادوست و برخی دوستدار . که دست کم یکی در میانشان بی تردید مورد اعتمادت باشد . برایت آرزو مندم که دشمن نیز داشته باشی.

آن بالا یکی مرا دوست دارد . گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی. گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی. گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات. گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که. گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای. گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود. ام ن ی جیب بخوان! پرنده.