و اگر من به جهنم بروم. امیدوارم پنجره ایی داشته باشد. میان آنچه می گویند خوب است. و آنچه که از آخر نفهمیدم. سرم را رو سینه ات بگذارم. باهم ماه را تماشا کنیم. دیوار اتاقم دیگر جای خالی ندارد. چرا مردم دروغگو ها را دوست دارند.

تولدت مبارک بانوی موسیقی و گل. چندین ساله اولین ثانیه های تولدم رو با اشک تزیین میکنم. چندین ساله شب تولدم احساس تنهایی مچاله ام میکنه. ولی میدونم حضور غیر منتظره ها هم غم تلخی شب تولدمو کم نمیکنه. مامانم میگه دو روز زودتر به دنیا اومدی. ده ده شصت و هشت! ساعت هفت صبح بدنیا اومدم! اولین و تنها روزی بوده که سحرخیز بودم و دیگه از این کارا نکردم مگه به زور لگد و. بابابزرگم با پرستارا دعواش میشه و کل بیمارستانو میریزه بهم که دخترمو عوض نکین! .

دوشنبه 28 بهمنماه سال 1392. این پست رو 5 سال پیش نوشتم. الان خیلی اتفاقی دیدمش! خیلی خوشم اومد. بر عکس خیلی از پستهای قدیمیم! البته فقط اون قسمتاییش رو که خوشم اومده رو با نظر اولدوز عزیزتر از جان دوباره میذارمش اینجا! آدم باید حرف رو تو دهنش بپزه و بده بیرون دیگه! میگن سخن مثل تیری هس که از کمان رها شده و دیگه قابل برگشت نیس! صافی با آون فرق میکنه! .