این شب بیداری های لبخند به لب. این آرامش حاکم بر زندگی با وجود همه ی مشکلات. این سحر های ماه رجب. این جزوه های شبکه که تمومی نداره اصلا. من اسمشو گذاشتم صندوق شادی. چون همیشه پر از خوراکی های خوشمزه ست. خدایا نگاهت رو از ما برندار. نوشته شده در شنبه 19 فروردین 1396ساعت. اولین دیدار یار تو سال جدید.

فندقی که من باشم! تبریک مبهم الملوکی به کلام دکتر شریعتی. از خودم عصبانی ام! ارزو های عجیب و غریبم! داستان یک روانی خوشبخت. بعد از خواندن بسوزان! در لابه لای زندگی. ماجرا های ماهک و باباش. دلنوشته های اقای سر به هوا. من دختری ام در استانه اینده ی مبهم. ودیدن تمام انچه تا امروز ندیده ام. میخواهم ابرک خوبی داشته باشم.

تبریک سال 1394 و اعلام ادامه خزعبلات. امیدوارم سال 1394 سالی باشه که همه آرزوش رو داشتیم و امیدوارم همه ی دوستای خوبم به بهترین چیزایی که ممکنه براشون تو این سال جدید برسن . از این هفته این وبلاگ مجددا آغاز بکار خواهد کرد.

صحنه ی یکتای هنرمندی ماست. هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود. خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد. گفتمش نقاش را نقشی بکش از کربلا. با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید. گفتمش تصویری از لیلی و مجنون را بکش. عکس حیدر در کنار حضرت زهرا کشید. گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن. گفتمش سختی و درد و آه گشته حاصلم.

این نشد که من در پس گلدان گریه ها. هر شب نهال ناقص شعری را انشا کنم. و تو آن سوی ترانه ها. خواب لاله و افرا و ستاره ببینی. دیگر کاری به کار این خیابان بی نگاه و نشانه ندارم. می خواهم بروم آن سوی ثانیه ها. می خواهم به همان کوچه ی پاک پروانه برگردم.

د ختر ے که م ל با شم. 67 پایانی و شروعی دوباره. معذرت میخوام که باعث ناراحتی و یا نگرانی بعضیاتون شدم. خیلی از دلایل و کارا باعث شد ننویسم. اونجایی که گذاشتن ادرس واسه تک تک ادما سخته همینجا میزارمش. البته اگه هنوز کسی اینجا رو بخونه. وقتی از ساعت 8 صبح تا 6 صبح فرداش و چند شب قبلش میشینی کار میکنی و تمام شب بیدار میمونی که اونی که میخوای رو تحویل بدی. اما تو مرحله اخر کارت داغون میشه! با چشمای بس.