چه خوش می زنی باران. ترانه ای عاشقانه می خواند. در زیر این باران بیابد. اونی که همه ی کس توبود. پای همه ی حرفهایی که زده بود. دل من میدونم داری دیوونه میشی. دل من میدونم داری ویرونه میشی.

کاش در آسمان سکوتت ابری بودم تابر همه ی دلتنگی هایت می باریدم. ﻣﻦ زن بوﺩﻧﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ . ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺑﺎﺷﻢ . ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﺒﻨﺪ ﺭﻧﮕﯽ ﺭﻧﮕﯽ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﻣﯿﺸﻮﻡ . ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ . ﻭ ﭼﯿﺰ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻭﺭﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﺎ. ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﺭﻏﻮﺍﻧﯽ ﻭﺁﺑﯽ ﻭﺯﺭﺩ. ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻤﺪﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ . ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﭘﺪﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ. ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﮐﻨﻢ.

اما تو گفتی که نه بخاطر اینه که صدات بهم آرامش میده. گفتی که هر وقت باهات حرف میزنم خوابم میگیره. ولی ای کاش یادت بود که چرا! شادی مدت هاست که در وجودم نپاییده. برای روییدن مناسب نیافته است. ظ توسط M o h a 2 m a d. این حسی که الان دارم. ترانه ایی از جنس مهتاب.

مرد مسني به همراه پسر 25 ساله اش در قطار نشسته بود.