بعد از شب هزار و یکم. جامعه ما هم از خیلی وقت پیش جامعه مذهبی بوده و حتی اگر افراد جامعه مذهبی نباشند یعنی مقید به نماز و روزه و حجاب هم نباشند باز هم به نوعی تربیت مذهبی سنتی در وجودشون هست. عرفی وجود دارد که به شدت از مذهب و سنت نشات گرفته و چه بخوای و چه نخوای مطابق به اون رفتار می کنی. همه این ها رو گفتم تا برسم به این جمله که در زمان بارداریم خونده بودم. توی یه مجله نوشته بود بعد از زایمان شما با بدن خودتان بیگانه می شوید. اون موقع نفهمیدمش یعنی فکر کرده بودم فهمیدمش اما نفهمیده بودم.

تا وقت مرگ حوصله دارم برای تو. بعد که می آیی بنویسی میبینی ای داد بیداد . آنهمه لغت و حرف و کلمه را از یاد برده ای و هیچ چیز نمانده برای نوشتن . از آنهمه گپ و گفت . خلوتی اینجا آدم را بیمار و بی ذوق میکند . یک طوری شده که بنویسی هم بیفایده است . من حالم خوب است . یک کانال ادبی هم توی تلگرام راه انداخته ام . خودم را با سروسامان دادنش مشغول کرده ام . اینستاگرام ملعون را حذف کرده ام .

پیشواز تولد22سالگی وچهارمین سالگرد عقد. از همه چی از همه جا. بهانه هاي ساده خوشبختي ما. پیشواز تولد22سالگی وچهارمین سالگرد عقد.

و إ ن ی ك اد ال ذ ین ك ف ر وا ل ی ز ل ق ون ك. ب أ ب ص ار ه م ل م ا س م ع وا الذ ك ر و ی ق ول ون. إ ن ه ل م ج ن ون و م ا ه و إ ل ا ذ ك ر ل ل ع ال م ین. اتفاقاتی ک تو زندگیم افتاده و خلاصه همه چی رو بنویسم. احساساتمو تو اون لحظه مینویسم .

شده تا حالا با تمام وجودتون . با تک تک سلولهای بدنتون یه چیزی و از خدا بخواین! من چند روزیه سرشارم از این حس. یه جور حس التماس به خدا تمام وجودمو گرفته . مثل اغلب وقتها برا خودم چیزی نمی خوام. چقدر از صبح حالم گرفته اس. همسرمم شیفته و تنهایی بدتر داره اذیتم مبکنه. ولی بغض داره خفه ام میکنه .

خاطره های خوب و بقیه شون. خاطره های خوب و بقیه شون. خاطره های خوب و بقیه شون خاطرات روزانه. خاطره های خوب و بقیه شون. پروانه - یادداشت های مارگزیده. چیزهای قشنگی که حالم رو خوب میکنه.

زندگی من در کوچه پس کوچه های این شهر. دیروز صبح در وبلاگ دوستم مگیی مطلبیی خوندم با عنوان کافه ها پر از من هایی که ما شدن. دلم برای ما شدنهای قدیمی با همسرم تنگ شد. یاد روزهایی که قرار های یواشکیی و پر از استرس در همین کافه های بینمان رد و بدل میشد.